Keşke en güzel hikâyem diyebilseydim
Yalnızlığın tek güzel yanı
Hiç yaşanmaması
Yüreğime hüzün çöktüğünden beri
Mutluluk uğramaz oldu ömrüme
Sensiz geçen onlarca gün
Sanki sen varmışçasına yaşadığım yüzlerce saat
Hiç düşündün mü beni?
Ne zaman bir rüzgâr esse
Saçlarının kokusunu hissettim
Ne vakit denize baksam
Gözlerini seyrettim
Hiç düşündün mü sende beni?
Düşünmediğine eminim
Nede olsa
Benim kadar büyük değil yüreğin
Eğer o kadar yürekli olsaydın
Seni bu kadar seven birini yalnızlığa itmezdin
Yalnızlık
Sen değil de sanki o benim yârim
Keşke yalnızlığın elleri olsa
Ağladığım vakit gözyaşlarımı silse
Dili olsa da benle konuşsa
Üzüldüğüm vakit
Sırtımı sıvazlayıp
Boş ver unut onu diyebilse
Beni teselli etse
Yinede alışamazdım inan
Yalnızlık sen gibi bakamaz bana
Isıtamaz ellerimi avuçlarında
Gökten yıldızlar bile kaybolsa
Sen gibi terk edemez beni yalnızlık
Hem de baharın tam ortasında
Bu kadar aciz miyim bilmiyorum
Kapı her çaldığında sen misin diye bakıyorum
Sen beni unuttun ama ben seni hala özlüyorum
Dönsen geri yine sarılırım
Sokulurum yanı başına
Saçlarını göğsümde uyuturum
Sen ne kadar kötü olsan da
Ben sana köle olurum
Ben sana köle olurum…