Aklım firar etti gönül yurdundan,
Divaneyim amma, deli değilim.
Kurtuldum desem de benlik kurdundan,
Varlığım yoklukmuş, veli değilim.

Hilkatte ezelim, kabukmuş özmüş,
Ne kulağım kulak, ne gözüm gözmüş,
Şiirim şuursuz, uydurma sözmüş,
Anladım ki kudret eli değilim.

Bir meçhul sevdaydı önümle ardım,
Çile deva diye başıma sardım,
Dağlar dağladı da, dağları yardım,
Desem de katrenin seli değilim.

Ferhat olamadım kayayı del/de,
Keremce aslının ardından gel/de,
Leyla’nın aşkına Mecnunca yelde,
Hayali sevdanın yeli değilim.

Bağda bostanlarda suyun arkınca,
Farkı fark edeli, farkın farkınca,
Yâr zülfü dolaşıp yüze sarkınca,
Aşkın aşığıyım keli değilim.

Bir kitap okudum lafzı Arapça,
Anladım ki, sözün özüdür Rabça,
Arife gününde her dil arafca,
Onun işareti, beli değilim.

Bir baktım bilmeden eskimiş yenim,
Ölmüşken, hay ile dirilmiş tenim,
Dese de yaralım ben sende senim,
Evrence sazının teli değilim.

03.04.2016…Mustafa Yaralı