Ey insan oğlu dur bu yolda ne olursun,
Kendine sor’ ben kimim ben neyim’
Bir kağıda güzel yaz cevabımı,
Her an için kalbinde bu cevabı taşı..

O kağıtta kimisi ben hiçin diyecek,
Sen bir hiç olsan insanoğlu yaşar mıydın,?
Sen bir hiç olup merhametsiz olsaydın,
Bu zalim hayata karşı koyar mıydın?.

Kimisi ise kendisini ilah zannedecek,
Kimler sen gibiydi onlar ölmedi mi,?
Kendisini bu dünyada en değerli sananlar,
Kendileri de bir kulmuş bunu bilmedi mi?

Kimisi Allah’ın aşık kuluyum diyecek,
O insan Alllah’amı nimeti nemi seçecek,
Zordur bataklık engellerinin aşılması bilecek
Gerçek neyse onu arayıp bulmak isteyecek..

Aşk bir yağan yağmur diyecek kimisi,
Sevdalı bu hayatın sevenlerin yedisi yetmişi,
Kaplamış bu dünyaya karanlık güneşi,
Aydınlanacak bir güneşi bekleyecek.

Kimisi yanlış yoldaymışım diyecek,
Yanlış yoldan gitmemeye yemin edece,
Bir yol var ki geçilmesi hak olduğunu bilecek,
Çünkü o insan ki artık sevinçle gülecek..

Kimisi ben ilim yolundayım diyecek,
İşte gerçek olduğunu hissedecek,
İlim farzdır doğru yolun ışığıdır.
Onun ilim sesiyle bu gökler inleyecek..

Kimisi ben günahkar kulum diyecek,
Ne mutlu ki ona gerçeği söyleyecek,
Günahımız çoktur ama ibadet gerek,
Gerçek insan ki bol, bol tövbe edecek..

Ey insanoğlu uyan artık gafletten,
İbadetini, duanı yap Allah’a lütfen,
Ellerin dua için açısın kapanmasın,
Bir dünya kurulsun harcı sevgiden.

Yaşamak sadece hissetmek değildir,
Gezdiğin dünya değil garip bir şehirdir,
Bu yazdığım birkaç cümle şiirdir,
Kaybetme ne olursun bunlar ilgidendir.