Sen yokken hayatımda,gözümde yaş olmazdı.
Yüzümde açan güller,sararıp ta solmazdı.
Anlasaydın sen beni yüreğimde yanmazdı.
Sen benim cennetimi ,cehenneme çevirdin.
Senden önce mutluydum,sol yanım ağrımazdı.

Senden önce mevsimler kış olmazdı bahardı.
Kalbim sade yalındı,pınar gibi çağlardı.
Düşlerimi süsleyen,mor sümbüller açardı.
Ömrüme ortak oldun,vurgun yedi yüreğim.
Rüya olsa desem de,budur senin gerçeğin.

Sen başka şehirdeydin,nereden çıktın karşıma.
Acıyorum kendime,ağı kattın aşıma.
Çıksaydın hayatımdan,kalsaydım bir başıma.
Yazık ettin ömrüme,gençliğimi,bitirdin.
Söylediğin yalanla,güvenimi, yitirdin.

Tek pişmanlığım sendin,geçmişten geleceğe.
İçimde fırtınalar kopardığın geceye.
İstemem bitsin artık,görmek istemiyorum.
Sana ait ne varsa ,al götür hayatımdan,
Bir tek anı kalmasın,anmayayım ardından.

Dönmek mümkün olsaydı,olmadığın yıllara,
Uğramıyorum artık,geçtiğin o yollara.
Canımı öyle yaktın,yürek düştü korlara.
Günler haftalar aylar,seneleri tükettik.
Hiç aklıma gelmezdi ömür geldi,sonlara.

Seninde canın yansın,kötüye düşte bir gör.
Belki anlarsın beni,yaşadığın zaman gör.
Yolumuz ayrılınca mutluluk nasılmış gör,
Pişmanlık fayda etmez,yalvarsanda nafile
Benden sonra kalbine kalın duvarları ör.

SELMA MERİÇ