Sönmedi ne yapsam sinemde ateş!
Rüzgarla savruldu küllerim benim.
Bir ılık esinti içindi duam,
Bekledi hep boşa, ellerim benim.

Goncalar büzüştü, soldu bu har’da.
Üzgünüm, bizarım kaldım be darda.
Bülbüle söz verdim geçen baharda
İmdada yetişti güllerim benim.

Selam saldım aya akşam üzeri,
Bekledim cevabı o andan beri.
Göndermiş almadan gerisin geri
Bu yüzden perişan hallarım benim.

Hislerimi gizleyip saklayamadım,
Kar bastı her yanı, yoklayamadım.
Sabredip az daha bekleyemedim
Geçit vermez zorlu yollarım benim.

Sevdayı bağrında saklı sanıyor.
Tapusu üstünde ekli sanıyor.
Susunca kendini haklı sanıyor
Bu yüzden susmuyor dillerim benim.

Böyledir bu anlar, hükmü yok sözün.
Ay akşamlarıdır mevzumuz bizim
Kalışı bin derttir, gidişi hüzün
Gitti de kırıldı dallarım benim.

30.03.2016/Konya