Çalındığında yürek kapım,irkilmiştim
Dolaştı elim ayağım
Kamaştı yüreği gözlerimin
Her şey sen olmuştun , özgürdü ağlamalarım
Yoktun ortalarda
Dolaşırken eziyet tohumları içimde
Öyle sessizce bekliyordum
GELECEĞİNİ BİLİYORDUM
Tükenmeden umutlar
Beslenmeliydi ruhlar geldin , işte geldin
UTANDIM EY AŞK
Sordun ; SUSTUM
Kimsesizdi kelimelerim, çiyler düşüyordu
Üşümüştü ruhum sığındığı , derin boşluğunda
Giyindi tüm düşlerini
Kekremsi sokaklarında yalnızlığının
Cevapsızdı tüm bildik suallerin
EKSİK YANLARIMDA
Ağlak duvarlara loş bakıyor ,karanlık yüreğim
Işıksız kör bir kuyuya daldım
Gördüm kanayan gözlerini ,beddualarında
Sahipsizdi AŞK
İz Bıraktı
Yalnızlığımın Buğulu Camlarına
Hiç bir duyguya ait değildim
UTANDIM AŞKTAN
Elimi kolumu nereye koysam bilemedim
Sessizliğinde sorularının
Babasız bir çocuk oldu
Kimse sahip değildi yalnızlığıma
Sanki yabancı bir bedendeyim
Yol bulamadım karanlığında
Sönmüş ışığı ellerimin

Ne ben benim bugün KİMSESİZLİĞİMDE
Ne de kimseyim SENSİZLİĞİMDE