etinden kemiğinden değildi vazgeçmem
ya da
taa uzaktan içime akan safran rengi gözlerinden
her çay içişimde sensiz
yalnızlığı değildi çay kaşığının dönüp duran içinde bardağın
içime işleyen
umutsuzluğu idi akvaryumda gezinen
bir balığın okyanusa erişemeyen
sözlerine secde etmem de değildi
akşamüstlerinin hüzünlü alacasında ardı ardına
çekerken içime derin derin
binlerce kez duyumsamamdı kokunu
yönünü yitirmiş şarkıların efkarında
sabırsız kısrak kişneyişlerine sinen
dayanılmaz bir özlemin serzenişiydi bedenimde gezinen
ve sen uluorta sererken sevmişliğini
sahile bakan bir halk pazarı tezgahında
ben gözlerimi kaçırandım
kalabalıkların utangaç fısıltılarında
senden değildi vazgeçmem
usulca söz verirken kendi kendime kuytu bir köşede
bendim
ısırgan otuna dilimi dolayıp da
kendime bile diyemeden sendeki benden vazgeçen

Sezer Ergör Cülcüloğlu