Çocuklar
Sizler geliyorsunuz aklıma.
Yine uykularım kaçıyor.
Günlerdir uyku tutmuyor beni
Nasıl oldu bilmiyorum.
Her şeyi değiştirdik.
Oyun oynadığımız arsalar yok
Koca koca binalar diktiler yerine
Mahallenin ortasından geçen derede kurudu
Çamurla oynayınca
Ellerinizi nerede yıkayacaksınız.
Arabalar geçiyor,
Sokakların caddelerden farkı kalmadı
Koşup oynayamıyacaksınız
Topaç aldığımız bakkal da yok artık.
Nasıl üzülmeyeyim çocuklar,
Bizler doyasıya yaşadık çocukluğumuzu.
Ya sizler
Uykularım nasıl kaçmasın.
Doğru bildiklerimiz yanlış,
Yanlış bildiklerimiz doğru oldu
Sizlere güzel bir dünya değil,
Kirletilmiş,
Yeşilin bittiği .
Güvenin yittiği.
Bir dünya bırakıyoruz.
Kimse kimseye güvenmiyor artık
Kusura bakmayın ne olur
Affedin bizi.
Hepsini bizler tükettik.
Size bir şey kalmadı.
Korkuyorum yarınlarınız dan.
Çocuk olmadan,
Çocukluğunuzu yaşayamadan,
Büyüyeceksiniz.
Sonrada bir ömür,yaşayamadığınız,
Çocukluğunuzu özleyeceksiniz.
SELMA MERİÇ