güneş keşke diklenmeseydi
çok yeni bir şey değil ki bu
araya sıkışan çatıların
uzakla arası hep iyiydi
hatırlamaz mı hiç dost grubu
bilmez mi çoştuğunu anıların
şifa niyetine akçaağaç şurubu
ikramıydı müstakil komşuların
yanına ağalar dikilmeseydi

baharı bekleyen tepelere
kendisi yollardı kuşları
karların toprağı öpmelere
bir türlü doyamadıkları
sır olup kalırdı rüzgarla
bacalı evlerin dumanları
anlatıp geçerdi efkarla
uzayınca kış geceleri
yere sağlam basan ayaklarla
çözülürdü ona lodosun gücenmeleri

o yıllar keşke dillenmeseydi
çok eski bir şey değil ki bu
araya sokulan yavruların
kızakla arası hep iyiydi
anımsanmaz mı hiç arkadaş gururu
bilmez mi hiç koştuğunu onların
kardeş niyetine biçilen onuru
ihsanıydı birbirine çocukların
yarına umut var denilmeseydi
nisanı gözleyen çiçeklere
kendisi arardı bulutları

çayların çağrısı simitlere
bir türlü duyamadıkları
sır olup kalırdı ayazla
hocalı minarelerin ezanları
okunup geçerdi niyazla
uzayınca kış geceleri
yine sıkıntı basan uyaklarla
sökülürdü ona okunsun şiirleri
süreyya burak önder