(İki sevgili buluşmak isterler Kız Üsküdar’da erkek arkadaşı Haydarpaşa’da, ama ne yazık ki buluşamazlar deprem olur sallanırken iskele yıkılır, kız oracıkta vefat eder sevgilisine kavuşamaz elindeki mendilde şu yazılıdır. Bir hazin hikaye birlikte görelim)


kulakların çınlasın
sen üsküdarda ben haydarpaşada
bekle geleceğim sahilde
gecenin uygun bir saatinde
eline bir karanfil al
kırmızı sevdiğim
gelince bir mendil salla uzaktan beyaz olsun
orada iskelede beni bekle
sakın gemi yanaşmadan binme
ya bir de göremezsem
parfüm kullanmazsın duysam nefesini
en iyisi sen şarkımızı söyle

ben geliyorum Selimiyede
ay ışığı zirvede dans ediyor
mehtap çok güzel
deniz mavisi gönüller
çarşaf gibiydi önceleri
hafif kıpırtılar başladı
tıpkı benim içim gibi
umarım senin de
belli ki meltem rüzgarıydı onlar

’ kulaklarım uğuldar
o da ne ses gittikçe artıyor
martılar bağırışıyor
acı bir feryatla
büyük bir dalga geldi
sonra fırtına oldu göz gözü görmez oldu
yoksa rüya mıydı
ortalık toz duman
gelemem kıyıya ben dedim

işte geldim sevdiğim
zor da olsa geldim
gözlerim aktı önüme
sevdiğim neredesin
ortalık çok kalabalık
iskelede yok
bilmem dolmuşu mu kaçırdın
keşke yürüseydin
kalbime doğru
bilirim gelmişsindir
erkencisin benim gibi
mutlaka mutlaka gelmişsindir
sonra buğulu gözler aranır
küçük bir çocuğun ağladığını görür
o da ne bir mendil elinde
beyaz hemde üstünde karanfil
denizin kıyısında bana verdiler der’

( üzerinde bir de göz yaşı vardır...,
bir gün beni anarsan eğer
sevgin beklemeye değer...)

Behçet Bük