Hep sevmek isterim

Seni fecr vakti
Gün doğmadan önce
Kimseler görmeden sevmek isterim

Seni sabah ezanı
Namaza davet ediliyormuşum gibi
İki rekât farz öncesi
İki rekât sünnette
Senle ben arası
Dualarla sevmek isterim

Seni gün doğumunda
Güneşten korlar taşıyan
İçimi aydınlatan
Bir “kül işçisi” gibi sevmek isterim

Seni öğle vaktinde
Gölgemin kendimde saklandığı yerde
Susadığımda Şar’da
Zenginliğimde zerde
Gözlerimdeki ferde
Yoksunluğumdaki sende sevmek isterim

Seni ikindiye layık görmem
Zaman aralığında bir’de
Böylesi bir aşk benimdir dediğin her vakitte sevmek isterim

Seni akşamda aşkla
Sohbette meşkle
Sofrada ekmek gibi
Tuz gibi
Susamışlığımda su gibi sevmek isterim

Yatsıda göğsüme yaslayarak
Asla kavgada değil
Saçını okşayarak sevmek isterim

Uyku vakti gelince
Rüyalarımda bile
Sanki bir masal gibi
Hatta yirmi dört saat
Doya, doya sevmek isterim

Tan vaktine gelince
Olmayacaksan bende
Ben de yok isem sende
Gözlerim kapalıyken
Haber dahi vermeden
Seve seve ölmek isterim

Efkan ÖTGÜN