Hiç bir şey kalmadı eski yerinde
Kış günü gül açtı ömür dediğin
Ne vücutta fayda ne de serinde
Son nefesi içti ömür dediğin.


Söyleye, söyleye kalmadı sözüm
Ağlaya, ağlaya kurudu gözüm
Yolda yürürken de sızlıyor dizim
Bir kuş gibi uçtu ömür dediğin.


Artık geçmez oldu boğazdan aşım
Dertlerle yoğruldu ağrıdı başım
Ne ocağım kaldı ne de bir taşım
Kara kışı seçti ömür dediğin.


Hele bundan sonra yürümez işim
Ağzımda durmuyor yapmadır dişim
Ne altından telim, ne de ibrişim
Batan güne geçti ömür dediğin.


Derdime derman-ı bulsa da çara
Mevlâ’m yaşlılıkta düşürme dara
Pazarda satsan da etmez beş para
Sıfır değer biçti ömür dediğin.


Şair Ferhat söyler görür gözlerim
Elimde bastonum tutmaz dizlerim
Her kulağa küpe olsun sözlerim
Elimizden kaçtı ömür dediğin


Ferhat GÜNAYDIN
Emekli Öğretmen - Giresun
16 Mart 2016