bu çıkmaz sokağın
filozof mu nedir duvarı
-nasılsa ölüm son durağın
bul işte ortasını-
yazanı bilmem
okuyanı bol
belki bizim kuşağın

geçmişken yolun yarısını
uzağa kalmaz
zorlanır üç beş kol
bir türlü kıpırdanmaz
kim bilir dışta kalanın yarasını

duvar dediğin o korkulan
içinde serili beyaz ağın
ne yakası var ne bırakası
sanki kaçacak tutulan
ne hazana çıkar bu yol
ne vardır sapası
var mı ki hiç kurtulan
her an dünyadan koparılası

duvarın arkası bahçecik
sol taraf boş epeydir
balkonların kuruca saksısı
biraz arslanağzı biraz fesleğen
bozkırdan kaçan bir gelincik
araf dediğin kumdan tepedir
insan günaha sokulası

kapanınca ağzı bir de leğen
laf arası dökülür incecik
yakındır unutulası
duvar dediğin çocuk kalesi
ter üstüne yapışır
komşunun penceresinde
iki muhabbetin kafesi

mezar dediğin üç adım ötesi
her küstüğüne karışır
bir müebbetin ıssız köşesi
merhamet sıkılır cenderesinde
öyle böyle bulunur bir çaresi
dr.süreyya önder