Şimdi
Kanatlarını çırparak
Aniden çıkıp gelmişti

Çok
Heyecanlıydı
Göğsü yerinden oynuyordu

Hiç
Sabit durmuyordu,
Merak içinde bakınıyordu

Halinde
O kadar masumdu ki
Himmeti, şefkati müjdeliyordu

Onun
Konduğu yer
Sadece kerpiçten yapılmıştı

Ne taş
Ne donduran beton
Samimiyeti sunan karışıktı

O
Çok yumuşaktı
Yalındı, Anadolu’ydu

Bir
Zamanlar sinesin de
Ağırlamadığı kimse kalmamıştı

Hastı
Olduğu gibiydi
Erdemliydi, vakardı, hoştu

Er
Meydanın da
Palazlanan nadide bir koçtu
Azmi
Zalime hasım,
Mazluma kalkan olmaktı

O
Sevdalara
El sallayan bir yanıktı

Ardı
Yüzü kızarır, utanır
Edebinden başını öne eğerdi

Gönül
Verdiğini görünce
Dayanamaz çok heyecanlanırdı

Telaşla
Yutkunurdu
Kaval üfleyerek efkârını akıtırdı
Ona
Sine-i feryadını
Biriken ahu figanını anlarlardı

Artık
Ne yapsam
Neylesem, kime gitsem

Hicranım
Hasretle filizlendi
Hüzün fidemi nereye diksem

Benim
Kanadım yok ki
Dallara konayım yaprağı anlayım

Merakla
Mekânları koklayım
Kimlerden yârimi sorayım