1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
504
Okunma
rüzgârın her kıskacında
kahverengi gözleri
Bir şekilde hatırlatır hazan
Yalnızlığın bir yamacında
Nedense hep akşamüzerleri
Fincana kıvrılıp kimi zaman
Çoğunda çaya saklanırmış
Beklermiş meğer acısında
Yok, aslında durduk yere tozan
Sarılmasa elimin hasret közleri
Bazen dalından sıyrılmış
Kuruyan yapraklar usulca
Ezberlettir ayrılık sözleri
Şimdi ne yazan var ne kızan
Sessice çatan demek ki kaşıymış
Bakışlar soğuk demir kancasında
Bildiğin loş lamba hüzünleri
Çıkılmaz bir sokak inadıymış
Boş verirmiş pervaneliğimin sancısına
Belki de vefasızlığa alışmış
Kahveye boyanmış mısralarda
Ne çok severdik oysa güzleri
Kim bilir neye kızıp uzaklaşmış
Ağrısı yine de bizim nasırlarda
Duydum eylülde gizlice taşınmış
5.0
100% (2)