Bütün kapılar kapanmış bir bir yüzüne
Çöpten ekmek toplar olmuş yurdum insanı
Yoksulluk panzehir olmuş işlemiş özüne
Aç gezenleri görde bak kendini tanı


Neye yarar cebindeki tomarla para
Açlıktan nefesi kokmuş bak insanlara
Hakmı bu adaletmi soralım vicdanlara
Kuru ekmek kemirene bak kendini tanı


Çocukları ekmek için feryada kalkar
Feryatları duymamak için kulağın tıkar
Çaresiz kalmış bir insan dünyayı yıkar
Kafanı çevirde bir bak çevreni tanı


Halin keyfin yerinde kurulmuşsun köşküne
Aç yatanı görmüyor el atmazsın düşküne
Sen baharı yaşar iken onlar esir kış güne
Şemsiyenin altından çıkta bak etrafı tanı


Hasta yatağında yatar yok içecek ilaç
Dudakları kurumuş karnı günlerdir aç
Nebaklava börek ister nebir tabak sütlaç
Bir lokma ekmeğe muhtaç olanları tanı


Kimi çırpınırken batmış bataktan batağa
Kimi geçim derdinden düşmüş yataktan yatağa
Kimi diri diri gömülmüştür kara toprağa
Çaresiz ömür günlerini sayanları tanı


Pantalonu yamalı sırtında yırtık gömlek
Öyle kötü vurmuşki şaşırtmış onu felek
Karnı günlerdir aç yok bir lokma yiyecek
Acı keder ve yokluk öldürüyor insanı


Okumuş derki yüreğim yanar derinden
Hiç kimse anlamaz gariplerin halinden
Neden kimse tutmuyor yetim öksüz elinden
Gör buz gibi parklarda sokaklarda yatanı

Ayhan Okumuş