GÖNÜL



Bir sevinçle geldim senin köyüne
Sessiz bir köşede durdun be gönül
Anlam veremedim ben bu huyuna
Benimle ne senin derdin be gönül

Şefkat penceresini açar beklerim
Mutluluk yolunda tüm emeklerim
Geri geri gider bak ayaklarım
Zamansız menzile vardın be gönün

Gerçekleri görsen hiç canın yanmaz
Yapmacık sözlere kimseler kanmaz
Meyvesiz ağaca kuşlarda konmaz
Bütün mevsimlerde kar’dın be gönül

Çok hayalim vardı yara aldılar
Gönül penceremde gizde kaldılar
Tamir edilemez çoktan öldüler
Sevgilere duvar ördün be gönül

Her şey gelip geçti yıllar biliyor
Sanma ki yanlışı tarih siliyor
Bir gönül kırdın mı izler kalıyor
Seni sevenleri yordun be gönül

AK Ozanım kader böyle nidersin
Bir adım yaklaşsak geri gidersin
Bahçeyi bostanı talan edersin
Bütün hevesimi kırdın be gönül

7 Ocak 2016-Kırşehir