Ey hayat!
O kadar yorgunum ki;
Söylemek isteyip de söylemediklerim...
Yapmak isteyip de yapamadıklarım...
Her biri bir yanda...

Bilmiyorum...
Fakat o kadar çok yorgunum ki;
Her şey içimde kaldı..
Çok düşünüyorum herhalde ondandır...
Diyorum bazen...
Bazense duyduğum haberler, olaylar
Beni çok etkiliyor.
Hiçbir şey yapamıyorum, donuyorum sanki...
Çaresiz öylece kalıyorum bazen...
Her yer bomboş...
Sevinçler , acılar , her duygudan aynı anda yaşıyorum sanki;
’’Biraz ondan biraz bundan’’ der gibi...

Herkesin bir sırrı vardır
İçinde, gizli kalmış...
Çok gülenlerde bile...
Acaba insan nasıl dayanıyor?
Ama Allah insana istedikten sonra sabrını da veriyor
Her şekilde...
İçimde hep o bana güç veriyor diye bir his var
Beni iyi yerlere doğru çekiyor...
Çekip götürüyor beni uzaklara....
Çok uzaklara...
Bende onun peşi sıra sürüklenip gidiveriyorum ...