Nasıl başlasam söze
Bilmezken hayatıma
Öyle bir an çöktüki
Yıl 2014 aylarsa ocak 26.

Saatin, zamanın durduğu an.
Nefessiz kaldığım o an!
Gözlerin gözlerime
Son kez bakarken
Ellerin ellerimden kayıp gidiyor..

Dur dercesine gitme dercesine
Gözlerim gözlerinin içine dalarken
Dil susmuş, gözlerimiz se
Kenetlenmiş son bakış.
Bu son veda son..

Veda zamanı derken bile
içimi yakıp gidiyorsun ya
Gitme diyemiyorum
Desem de olmuyor
Vakit geldi diyorsun
Ayrılık zamanı..

Böyle olmasını istemezdim
Baharımızın mutluluğumuzun
Başlangıcında
Seni arkamda, gözü yaşlı bırakmayı
Hiç hiç istemezdim
Üzülme der gibiydin.

O son bakışta..!!

Ben se gitme durr diyemedim
Çünkü seni ebediyete uğurlamak
Nasibimde varmış.
Evet sensiz yaşamak
Çok zor zor olsada
Yaşamam gerekiyor

Yaşamak denilirse
Uyku uyumayı bile unuttum
Bazen uyumayı seninle olmayı
Rüyalarıma gelmeni
Özlemimi hasretimi
bir nebzede olsa
dindirmek istiyorum.

Bir an dalıyorum
Gelse diyorum bir kere gelse
Sarılsam koklasam "diyorum

Ah be zamansız ayrılık

Vuslata bıraktın
Sevdamızı
Seni benden çok seven
Rabbim banada
Sabır ihsan eder ELBET

Hasretim özlemin
Yakıyor bedenimi
içim cehennem
Dışım ise sükut

Senin gözlerin özlemin
Hasretin beni yakarken
içimde ben seni yaşarken
Ben seninle uyur seninle
uyanır oldum..

Serpil CaN
( Asi Rüzgarım )


Not:// Bu siir cok yakin arkadasima hitafen yazilmisdir.