Açma gül yüzünü canım alına rüzgâr değmesin
Gölgesine sığındığım dalına rüzgâr değmesin
Seninle geçen her anın değeri paha biçilmez
Diken bile gül görünür çalına rüzgâr değmesin

Kıskanırım seni elden kimseler bakmasın sana
Aşığınım sevdan ile dolanırım yana yana
Dokunmaya kıyamazken nasıl dayanırım buna
Zülüflerin incinmesin teline rüzgâr değmesin

Senin ile benim dünyam sensiz başa dar bilmişim
Sensiz geçen günlerimi kendime efkâr bilmişim
Seni ki ben bu gönlüme candan öte yar bilmişim
Açılmamış tomurcuğum gülüne rüzgâr değmesin

Bazı kere sözle vurdum sözüme karşı çıkmadın
Bazı bazı kırdım seni sustun canımı yakmadın
Birçok defa sitem ettim yine gönlümü yıkmadın
Tatlı dillim şirin sözlüm diline rüzgâr değmesin

Mizani’ye bir lütufsun Yaradan’a şükür olsun
Yeter ki bir yarın olsun ha zengin ha fakir olsun
Tutmaya dahi kıyamam göz dikenler hakir olsun
Esmesin hiç üzerine eline rüzgâr değmesin

Ozan Mizani (Taner Karataş)