Bir abisi vardı Ahmet’in… Ama kardeşlik nedir bilmeyen bir çocuk daha. Elinde oyuncak yoktu belki, Ama dilinde ağır sözler vardı.
Tahammülü yoktu Ahmet’e, Sanki onunla gelen yokluğu suçluyordu. Her bakışında yük gibi görüyordu kardeşini, Her nefesinde fazlalık sanıyordu onu.
Ahmet büyüdükçe, Abisinin omzundaki öfke de büyüyordu. Ne bir kucak gördü ondan, Ne sımsıcak bir “kardeşim” sözü… Sevgi bekledi belki, Ama sessizlik verdi abisi, Bazen de kırıcı bir bakış.
Zaman geçiyor, Ahmet büyüyordu… Gözlerinde soru işaretleriyle, ‘Ben ne yaptım da yük oldum?’ der gibi. Büyüdükçe anladı ki, İnsan bazen en yakınından bile Yarayı çok küçük yaşta alırmış.
Ama Ahmet, Ne küsmeyi öğrendi, Ne kırmayı… İçine attı, sustu, Ve büyümeye devam etti sessizce.
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
