Van Gölü Canavarı: Roman
Yazar: Hüseyin TURHAL
Bölüm 1: Gezginin Gölgesi
Van, kadim bir taş ve lav birikintisiydi. Ömer, otobüsten indiğinde, şehrin sırtını dayadığı o görkemli dağların (başta Süphan ve Nemrut olmak üzere) bıraktığı gölgelerin altında, kendini bir hikayenin tam ortasında buldu. Gezgin Ömer, dünyanın pek çok köşesini adımlamış, ruhunu pusulaya emanet etmiş bir adamdı. Van’a gelme sebebi, turistik bir güzergâhı tamamlama zorunluluğu değildi; o, gölün, suyun ve efsanenin sesini dinlemeye gelmişti: Van Gölü Canavarı. Ömer için bu, coğrafyanın ruhuydu.
İlk işi, göl kıyısındaki eski bir çay bahçesine yerleşmek oldu. Taze demlenmiş bir çayın buharı, aralıksız çırpınan suyun sesiyle birleşiyordu. Ömer, not defterini çıkardı ve sayfaya sadece iki kelime yazdı: "Bilinmeyen İhtimal." O bir gezgin olarak buradaki gizemin peşindeydi.
Oturduğu yerden gölü seyrederken, yan masada oturan genç bir kadın dikkatini çekti. Kadın aniden başını çevirdi ve gözleri, Ömer'in meraklı bakışlarıyla buluştu.
“İlk kez gelenler hep o efsanenin peşine düşer,” dedi kadın, sesi rüzgarın uğultusuna karışarak.
“Adım Ömer. Sen de bölgenin sırdaşı olmalısın. Adın ne?”
“Tuba,” dedi kadın. “Burada Canavar, sadece sudaki bir hayal değil, aynı zamanda kıyıdaki gerçeğin de gölgesidir.”
Ömer, aradığı bağlantıyı bulduğunu hissetti. “Ben buraya efsaneyi yazmaya gelmedim Tuba. Onu anlamaya geldim.”
Tuba gülümsedi. “Öyleyse iyi bir başlangıç yaptın. Çünkü Canavar, kendini arayana değil, onu gerçekten dinleyene gösterir.”
Akşam olurken Tuba, Ömer’i uyardı. “Akşam oldu. Burada fazla kalma Ömer. Efsanenin peşine düşenler, bazen de efsaneyi korumak isteyenlerin dikkatini çeker.”
Ömer, kadının bu uyarıyı neden yaptığını anlamaya çalışırken, çay bahçesinin hemen arkasındaki loş sokaktan bir gölgenin hızla geri çekildiğini fark etti. O an, birinin onları izlediği hissine kapıldı. Ömer defterine son bir not aldı: "Gözetlendik."