Abigail, yemek asansörüne daha iyi sığabilmek için şapkasını ve eteğini giymeyi ihmal etmemişti.
Tina pelerini ve manşonuyla aşağıda beklerken, sığmadığı bir kutuya konulmuş gibi hissederek aşağı kata doğru yolculuğuna başlamış ve evden sorunsuz bir şekilde çıkmayı başarmıştı.
Kinkade yeni arabayı nereden bulduğuna dair hiçbir ipucu vermemişti ve Abigail'in de ona sorması için bir sebep yoktu.
Arabaya oturduğunda, koşum takımının şıngırtısının ve atın zarif tırıslarının keyfini çıkardı.
A.'yı varış yerlerinde arabadan indirdikten sonra K., cumbalı evin merdivenlerinden koşarak çıktı ve bağırdı...
A.'yı içeri davet edene kadar bekledi ve ardından merdivenlerden aşağı inip arabada onu beklemeye başladı.
A. salona girdiğinde, kendini tanıttığında ve pelerinini çıkarıp kapının yanındaki pirinç askılığa astığında, hanımefendi nazikçe gülümsedi. Bu kadınla ilgili tek sade şey saçlarıydı.

Çıkma pencereli salondaki her masa, uzun, yıpranmış ipek örtülerle kaplıydı.

Tablolar, antika ahşap ve bronz kutular ve bir sürü hediyelik eşya, saksılardaki palmiyeler ve her boydan eğrelti otlarıyla birlikte kenarlarda yer kapmak için yarışıyordu.

Evde elektrik tesisatı da olmasına rağmen her yer gaz lambasıyla aydınlatılmıştı.

A.'dan önce iki bayan gelmişti ve örtülü kanepede dikkatlice oturuyorlardı.

Birbirleriyle tanıştırıldıktan sonra A., Bayan Davenport'un da orada olmadığını fark etti ve kanepenin yanındaki bir sandalyenin kenarına oturdu.