Abigail, Kinkade'i ve rezervasyon yaptırdığı arabayı bulmak için süitinden çıktığında ruh hali zerre kadar düzelmemişti.
Maude, tepside öğle yemeğiyle birlikte bir kutu çiçek getirmişti ve Jason'ın tek gülünün verdiği mesajdan çok etkilenmişti.
Ama A., yüzü öfkeden kıpkırmızı bir halde onu çöpe atmıştı.

Üzerinde "Zoom Kızım İçin" yazan bir kart vardı ve onu küçük parçalara ayırıp gülün peşinden fırlatmıştı.
Merdivenlere doğru aceleyle dönerken, Abigail'in bakışları köşedeki saksıdaki palmiyeye takıldı ve devasa bitkinin gölgesinde bir hareket gördü.
Kim var orada?
Tina donakaldı. Zamanla, insanların bir odadan çıkarken nadiren arkalarına baktıklarını fark etmişti; otomatik olarak gitmek istedikleri yöne yöneliyorlardı.
Çık dışarı!
Abigail emretti.
Ve eğer hayatı buna bağlı olsaydı, Tina yerinden kıpırdamazdı.
Abigail palmiye ağacına doğru yürüdü.
Seni görüyorum.
Görememesine rağmen kararlı bir şekilde söyledi.
Hemen gel!
Dudaklarını oynatarak ama tek kelime etmeden, Tina bitkinin arkasından çıktı ve ellerini önlüğünün önünde ovuşturdu.
Abigail öfkeliydi.
Cevabı bildiğini düşünmesine rağmen sordu:
Şu palmiye ağaçlarının arkasında ne yapıyorsun?
Buraya gel!
A. odasının kapısına doğru yürürken emretti ve Tina işaret etti. Takip et.
Tina koridorda bir aşağı bir yukarı baktıktan sonra eteklerini topladı ve Abigail'in açık tuttuğu kapıya doğru koştu. A. Kapıyı neredeyse çarparak kapatmıştı.
Tina orada öylece duruyordu, başı şoktaydı, güçlükle nefes alıyordu ve konuşamıyordu.
Beni mi gözetliyordun?
Abigail gürledi. "Sessiz kalman için sana bu parayı verdim."
Hayır, hayır, hanımefendi.
"Kimseye hiçbir şey söylemedim."
"Gelip gidişlerimi kime bildiriyorsun?"
"Kimseye."
diye yanıtladı Tina.