Kimseye söylemediği ve kendini affedemediği şey, Charles'ın vurulduğu sabah onunla korkunç bir tartışma yaşamış olmasıydı, bu tartışma sırasında bir kadın gibi çığlık atmıştı. Bugüne kadar, tiz sesi hala kulaklarında çınlıyor, ona söylediği son sözlerin ona duyduğu büyük sevgi yerine öfkeyi ifade etmiş olmasından duyduğu pişmanlıkla dolduruyordu.
Vicdanındaki bu ağır yük, kaybının dehşetiyle birleşince, ortadan kaybolduğunu ima eden haberin etkisini neredeyse anlamsız hale getirmişti.
El yazısını zar zor fark etmişti, nereden geldiğini merak edip ateşe atmayı hiç düşünmemişti.
Ancak çok daha sonra, Danforths'taki çalışma odasının rahatlığında, anlamını tekrar merak etmişti.
Ancak horozun başı farklıydı, çünkü Los Angeles'taki varlığının birilerini o kadar endişelendirdiğini ve havada tehlike olduğuna dair açık bir uyarıyla onu uzaklaştırmaya çalıştıklarını açıkça gösteriyordu.
A. o cinsiyetten olduğu için gece görüşü uygulamayacaklardı. M. korkuyordu. Ölümden daha kötü kaderler vardı.
Çinlilerin C.'nin cinayetiyle bir ilgisi olup olmadığı kesin değildi, ancak bu özel sembolün seçimi katilin maşanın cezalandırma yöntemlerinden bazılarını kullanmaktan çekinmeyeceğini gösteriyordu.
M. sabırsızlıkla örtüyü kenara itti, yatağın kenarına oturdu ve karanlığa baktı.
Abigail'in yeteneklerine saygı duyuyordu ve yeterli zaman verilirse ve engellenmezse Charlie'nin cinayetinin gizemini çözeceğinden hiç şüphesi yoktu.