3. Masal: Yağmuru Seven Bulut
Gökyüzünde, gri ve bazen biraz hüzünlü görünen bir bulut yaşarmış. Adı Çisenti'ymiş. Diğer bembeyaz bulutlar, rüzgarla yükseklerde yarışmayı severken, Çisenti sadece yağmur yağdırmayı istermiş. "Ne güzel bir duygu," dermiş, "Dünyadaki her şeyi tazelemek, beslemek!"
Bir gün, Çisenti, altındaki küçük köyün uzun zamandır kuraklık çektiğini görmüş. Çiçekler susuzluktan boyunlarını eğmiş, toprak kurumuş ve çatlamış.
Çisenti, diğer bulutların "Aşağı inme, kirlenirsin!" diye alay etmesine aldırmadan, kendini yavaşça o köyün üzerine bırakmış. Şıp, şıp, şıp! Yumuşak ve ılık yağmur damlaları toprağa düşmeye başlamış.
Yağmur damlaları toprağa değdikçe, köy yeniden canlanmış. Çiçekler pıt diye kafalarını kaldırmış, çocuklar sevinçle dışarı fırlayıp yağmurda dans etmişler. Köylüler, gökyüzüne bakıp "Teşekkürler, sevgili yağmur!" diye bağırmışlar.
O günden sonra Çisenti, gri rengiyle gurur duymuş. Çünkü o, herkesin ihtiyacı olan mutluluğu ve bereketi getiren bir kahraman bulut olmuştu.