"Zahirden Batına, Kuldan Hakk’a"
"İlim, kendini bilmektir."
5.1. Batıni ve Zahiri İlmin Buluşması
İlim iki kanatlı bir kuş gibidir: Zahir, dış dünyayı; batın ise ruhun derinliklerini temsil eder. Bu bölümde, Hüseyin Turhal’ın "Aşık Turhal" mahlasıyla yoğurduğu tasavvufi bakış açısını göreceğiz. Sadece büyü bozmak veya vefk yazmak yetmez; asıl mesele, gönül evini temizleyerek orayı Hakk’ın tecelligahı haline getirmektir.
5.2. Aşık Turhal Ocağı’nda Gönül Terbiyesi
Bu ocak, edep ve erkan üzerine kuruludur. Şifa bulan bedenin, şükürle süslenmesi gerekir. Hüseyin Turhal, danışanlarına sadece reçete sunmaz, aynı zamanda nefis terbiyesi ve manevi uyanışın yollarını gösterir. Negatif enerjilerin geri gelmemesi için kalbin zikirle nasıl diri tutulacağını anlatır.
5.3. Son Söz: Şifanın Sahibine Teslimiyet
Kitabın bu nihayetinde, tüm ilimlerin ötesinde bir gerçek vurgulanır: Biz vesileyiz, Şâfi olan Allah’tır. Hüseyin Turhal, okuyucusuna şu nasihatle veda eder: "Bizim yazdığımız kağıtlar birer mektuptur; o mektubu okuyan ve icabet eden ise Rahman'dır."
Bölümün Şiirsel Özeti:
Musa’nın Tur’u gibi, gönül dağına tırman,
Hüseyin Turhal diyor: "Haktan gelince derman..."
Batın sırrı sinede, zahir ilmi dildedir,
Kurtuluşun müjdesi, bu mübarek eldedir.
Aşık Turhal sözüdür, kula küpe eyle sen,
Gönül Hakk’ın evidir, orayı pak eyle sen.
Ayetler rehberindir, esmalar can yoldaşın,
Bu yola baş koyanın, nurla dolar her işi.
Şahmaran’ın ilmiyle, son bulur cümle hüzün,
Aydınlanır mahşerde, ak olur senin yüzün.
Söz biter, ilim kalır; şifa haktan bir lütuf,
Bu ocakta pişenler, bulur elbet bir lütuf.
Kitabın Hatime (Kapanış) Duası:
"Ya Rabbi! Bu eseri okuyan, içindeki şifa reçetelerine tutunan her canı; görünür görünmez kazalardan, büyücülerin şerrinden, hasetçilerin nazarından ve nefsin karanlığından koru. Hüseyin Turhal kulunun vesile olduğu her dermanı, dertlilere şifa eyle. Amin."