Dördüncü Perde: Gölgedeki Kadın
💔 Bölüm 7: Lüks ve Korku Arasında (Detaylı Sorgu)
Ahmet ve Nazlı, Cemil'in cinayetinden sadece bir saat sonra, Hakan'ın şehrin en prestijli semtindeki lüks villasının önündeydi.
Villa Betimlemesi: Ev, beyaz mermerin ve devasa camların hükmettiği, soğuk bir ihtişama sahipti. Her şey kusursuzdu ama bu kusursuzluk, evin içindeki duygusal boşluğu ve gerilimi daha da belirginleştiriyordu. Pencerelerden sızan yumuşak iç ışık bile dışarıdaki Kasım kasvetini dağıtmaya yetmiyordu.
Kapıyı açan Didem Özel, kırklı yaşlarının ortasında, makyajı akmış ve gözleri kızarmış olsa da, kontrolünü kaybetmemiş bir kadındı. Onu, Ahmet'in tanıdığı, acı içinde kıvranan yaslı eş portrelerinden ayıran, soğuk bir beklenti vardı.
Ahmet, kararlı bir şekilde içeri girdi. "Didem Hanım, Cemil Korkmaz da öldürüldü. Cinayetler Hakan'ın katiliyle aynı yöntemle işleniyor."
Didem, elini ağzına kapattı ama gözleri yerdeki değerli halıdan kalkmadı. Yavaşça oturma odasına yöneldi. "Biliyordum. O kadın yüzünden... Her şey o kadın yüzünden..."
"Hangi kadın, Didem Hanım?" diye sordu Nazlı, keskin bir tonda.
"Nuray Şahin," diye fısıldadı Didem. Sesi, acıdan çok nefret taşıyordu. "Hakan'ın takıntısı. Dört yıl önce öldü sanılan kadın. Hakan, onu asla unutmadı. Ona olan bütün planlarını ve bu projeyi, 'RÜYA' diye adlandırdığı bir günlüğe yazardı."
Ahmet ve Nazlı birbirlerine baktılar. RÜYA'nın anlamı buydu.
"Ne biliyorsunuz Nuray'la ilgili? Ve bu RÜYA defteri nerede?" diye sordu Ahmet.
Didem, oturma odasındaki antika bir çekmeceye yöneldi. Eli titreyerek küçük, deri kaplı, kenarları yıpranmış bir defter çıkardı. "Bu. Hakan'ın son gününe kadar not aldığı defterdi. RÜYA, ikisinin de hayali, Kozmos Konutları projesiyle ortak bir hayat kurmaktı."
Nazlı, defteri hemen aldı ve parmak izi eldivenleriyle hızla sayfaları çevirdi. Didem ise bir yudum su içerken, göz ucuyla salonun bir köşesindeki, mühürlü küçük dolaba bakıyordu.
📝 Bölüm 8: Defterdeki Yabancı El (Psikolojik Çatışma)
Nazlı, defterin son sayfasına ulaştı. Orada, dört yıl önceki kazadan bir gün önce atılmış bir not vardı.
"RÜYA'nın gerçekleşmesine sadece saatler kaldı. Hakan, yarın Cemil'i devre dışı bıraktığımızı açıklayacak. Nuray, projenin tek sahibi olacak ve ben, sonsuza dek onunla olacağım. Oyunun adı 'RÜYA'. Sonunda her şey bana ait olacak."
Nazlı, nottaki el yazısını inceledi. Ahmet'e fısıldadı: "Bu, Hakan'ın el yazısı değil. Köşeli, hırslı bir el. Bu, Kemal'in el yazısına benziyor olabilir! Demek ki o, defteri çalmış ve son mesajını buraya yazmış!"
Ahmet, Didem'e döndü. "Bu 'RÜYA' kelimesinin altında, 'K' harfiyle başlayan birinin, Hakan'ın kardeşi Kemal Özel'in olduğunu biliyorsunuz. Kemal, projenin ilk ortağıydı, değil mi?"
Didem'in soğuk maskesi çatladı. Gözyaşları akmaya başladı. "Evet. Hakan ve Nuray onu projeden attılar. Kemal, projeyi onlardan çalmak, adını temize çıkarmak ve Hakan'ın kasasındaki belgeleri almak için geri döndü. O belgeler, Hakan'ın Nuray'ı zehirleyerek Kemal'i suçladığına dair kanıtlardı."
"Neden şimdi? Neden dört yıl sonra?"
"Kasa... Hakan, Cemil ile buluşup o belgeleri yakacaktı. Kemal biliyordu ki, belgeler ortadan kalkarsa, projeyi temize çıkaramazdı. Bu yüzden Cemil'i öldürdü ve şimdi son hedefi o belgeleri içeren bu kasa!"
Didem'in panikleyen gözleri, az önce baktığı küçük dolaba kaydı. Ahmet'in dikkati anında o dolaba yöneldi.
Ahmet, telsizi eline aldı. "Merkez, Kemal ÖZEL'in adresini bulun! Bütün birimleri o adrese yönlendirin!"
Tam o sırada, evin güvenlik alarmı keskin bir çığlıkla çalmaya başladı. Kapı girişinden gelen sert bir ses duyuldu.
"RÜYA bitti Didem. Şimdi hesap zamanı!"
Kemal Özel içerideydi.
Katil, Komiser Ahmet ve Nazlı'nın yanındayken ve kasanın önündeyken, soruşturma artık kişisel bir çatışmaya dönüşüyor.