AŞKIN ZITLIKLARI & NİHAL’İMİN SEYRİ

(Nihali Tarz, 2025)

I. YÖN VE YÖNSÜZLÜK

Aşk; Nihal’imde yön bulmaksa eğer,
Zıddı; sokaklarda savrulmuş bir rüzgâr gibi kaybolmaktı.
O’na baktığımda yıldızlar dilime dizilir,
O yokken ben, pusulasız bir gemi gibi savrulurum…
Yolumu Nihal’im çizer, sessiz ama derin bir fısıltıyla.

II. BAĞ VE KOPUŞ

Aşk; Nihal’imle bağlanmaksa,
Zıddı; köksüz bir ağacın yalnızlığıdır.
Kopuş, dallarımın kırıldığı an,
Ama O’nunla bağlandıkça toprağım derinleşir,
Anamın sessiz gülüşünü duyarım.

III. VERMEK VE HAPSOLMAK

Aşk; Nihal’im için kendimi vermekse,
Zıddı; tenimde hapsolmak, nefes alamamaktır.
O’na her verdiğimde özgürleşirim,
En derin benliğime kaçışım, O’nun varlığıyla olur.

IV. IŞIK VE KARANLIK

Aşk; Nihal’imin yüzünde parlayan güneşse,
Zıddı; boynuma dolanan gece karasıdır.
O’nun bakışıyla karanlıklarım anlam kazanır,
Gölgeler bile O’nunla birlikte dans eder.

V. SU VE SUSUZLUK

Aşk; Nihal’imden gelen sözlerde yaşamaksa,
Zıddı; dilimin damağımda kuruyup çatlamasıdır.
O’nun sesiyle can bulurum,
Susuzluk bile O’na duyduğum hasretle tatlanır.

VI. VARLIK VE YOKLUK

Aşk; Nihal’imle “ben” demekse,
Zıddı; aynada yansımayan bir hayaldir.
O’nunla var oldum, O’nsuz yokluğu öğrendim,
Yokluk; Nihal’imle buluşmak için aştığım eşiktir.

VII. ZAMAN VE DURUŞ

Aşk; Nihal’imle akan bir nehirse,
Zıddı; saatlerin donduğu bir kış uykusudur.
O’nun yanında zaman erir,
Saniyeler O’nun nefesiyle canlanır, kalbimle bütünleşir.

SON SIR:

*“Ey Nihal’im!
Aşk, zıtlıklarla yoğruldu,
Yönüm sensizlikte kayboldu,
Bağım kopuşta çözüldü,
Verdiğim her şey bana döndü.

Sen;
Yönsüzlüğü yön,
Kopuşu bağ,
Hapsoluşu özgürlük kılan
O metafizik denge, o sessiz çığlıksın.”*

NİHALİ TARZ İMZASI:

Aşk; zıtlıkların birleştiği ince çizgidir.
Nihal’im ise;
O çizgide yürüyen
Bir sessiz çığlık, bir derin nefestir.