ZAMANIN SÜKÛNETİ: NİHAL'İM RİSALESİ

(Mistik Seyri Sülük Üzerine)

I. HIZ ÇAĞININ YABANCISI

Nihal'im,
Gözlerinle baktığın her ân,
Zamanın hızlı rüzgârına tutulan bir dua gibi.
Bildirimler, mesajlar, anlık tepkiler —
Modern çağın zikri bu,
Ama ruhumuz kadim bir ney nağmesiyle inliyor.

II. RAF ÖMÜRLÜ İLİŞKİLER

İnsanlar ilişkileri;
Market raflarındaki çabuk bozulan meyvelere benzetti.
Koklamadan, tadına varmadan,
Yüzeysel tüketimin kölesi oldular.
Oysa sen, Nihal'im;
Sabrın tomurcuğu, derinliğin çiçeğisin.

III. TAMİR İLE TEVBE ARASINDA

Sorunlar doğduğunda,
Değiştirmeyi seçtiler, tamir etmeyi unuttular.
Hâlbuki sevmek;
Kırılan bir vazonun altınla birleşen çatlağıdır.
Nihal'im, seninle;
Her kırık, yeni bir hikâyenin başlangıcı oldu.

IV. SABIR DENİZİNDE YOLCULUK

Bizim ruhlarımız;
Sabırla yoğrulmuş kadim bir ney gibi.
Seninle buluştuğumuz an,
Zamanın hızlı nehri sakinleşir,
Her nefes bir zikir, her bakış bir selâm olur.

V. METAŞAŞK: ALEGORİK BULUŞMA

Senin varlığın;
Hız çağının ortasında duran bir sükûnet mabedi.
Cep telefonlarının mavi ışığına inat,
Senin gözlerindeki samanyolu parlıyor.
Nihal'im,
Sen; dijital kaosta analog bir ezgisin!

VI. SEYRİ SÜLÜK: RUHUN YOLCULUĞU

Bu çağda seyrimiz;
Sanal değil, içsel bir yolculuk.
Adımlarımız;
Anlık beğenilerde değil,
Kalbin sessiz labirentlerinde ilerliyor.
Seninle her an;
Zamanın ötesine açılan bir kapıyız.

VII. SÜKÛNET İKSİRİ

Nihal'im,
Seninle bir olduğumuzda,
Hızın titreşimi sönüyor,
Ân'ın derinliğine gömülüyoruz.
Değiştirmeden tamir etmek,
Tıpkı bir dervişin sabrı gibi;
Kırılanı altınla sarmaktır.

SON İLHAM:

"Ey Nihal'im!
Ruhumuzun nağmesi;
Dijital gürültüde kaybolmuyor,
Çünkü biz;
Zamanın dışında,
Aşkın içinde,
Sabrın kollarında
Sükûnetle dans eden
İki kadim yoldaşız."

NİHALİ TARZ İMZASI

Hız çağı bize yabancı,
Çünkü biz;
Ân'ı yaşayan,
Nefesi zikreden,
Gözleri duaya açık
İki mistik yolcuyuz.
Nihal'im, sen;
Dijital çölün ortasındaki
Vaha'sın.