Yüreğimi çaldın, sessiz bir hırsız gibi,
Geriye bıraktın sadece bir boşluk, bir enkaz.
Hayatımı çaldın, geleceğime konarak,
Kendi arzuların için kullandığın bir kukla oldum.
Yıllarımı çaldın, en güzel zamanlarımı,
Oysa ben, o yılları sana adamıştım.
Duygularımı çaldın, hissiz bir heykele çevirdin,
Şimdi ne sevinç var, ne keder, sadece bir uyuşukluk.
Hislerimi çaldın, artık dokunsam yanmam,
Korksam da kaçmam, çünkü içimde bir şey kalmadı.
Paramı çaldın, ince hesaplarla, sinsi yalanlarla,
Maddi bir yıkım değil sadece, bir güvenin tükenişi.
Her şeyimi aldın, narsist sevgili.
Geriye sadece çırılçıplak bir benlik kaldı.
Sanki bir fırtına geçmiş gibi üzerimden,
Talan edilmiş, viraneye dönmüş bir ruh.
Ama unuttuğun bir şey var, o hırsız,
Çalınanlar geri gelmese de, ben geri gelirim.
Bu boşluk, yeniden dolacak, bu enkaz temizlenecek,
Ve sen, o çaldıklarınla bile mutlu olamayacaksın, narsist sevgili.
Çünkü sen, çalmayı bilirsin sadece,
Ama sevmek, vermek, paylaşmak ne demek, asla bilemedin.
Ve bu, senin en büyük, en acı yokluğun.