Şâh-ı Merdân (Hz. Ali)
1.
İlim şehrinin kapısı, cihana nûru salan,
Haydar-ı Kerrâr'dır O, yiğitlikte arslan.
Resûl’ün kardeşi O, gönüllere sevgisi dolan,
Şâh-ı Merdân'dır ismi, kalbimizin sultanı olan.
2.
Ne doğrulukta eğildi, ne de haktan ayrıldı,
Adaletin terazisi, dâim doğru ayarıldı.
Haksızlığa karşı durdu, zulme meydan okudu,
Yoksulun, yetimin dostu, dertli olan sarıldı.
3.
Bedir'de, Uhud'da, Hayber'de kılıcı parlar,
Zülfikâr'ı elinde, düşmanlar dahi korkarlar.
Gönlünde ne hırs vardı, ne de dünya sevdası,
O'nun aşkına düşenler, yeryüzünde ararlar.
4.
Mübarek eliyle vurdu, putları devirdi bir bir,
O'nunla tamamlandı din, O'nunla yükseldi fikir.
Aliyyü'l-Murtaza'dır, Rabb'in rızasını kazandı,
O'nun sevgisi olmadan, gönül olur ki fakir.
5.
Ruhuna sırlar indi, ilminde derinlik vardı,
Aklın yolu O'ndan geçer, gönül O'na dayandırdı.
Hakk'ın kelâmını bildi, hikmetle konuştu dâim,
O'nun izinden gidenler, doğru yolu kayıp sandı.
6.
Fatıma'nın eşidir O, Hasan ve Hüseyin'in babası,
Ehl-i Beyt'in güneşi, O'dur maneviyatın kasası.
O'nun soyundan geldi, bütün ulu evliyalar,
O'nun sevgisiyle dolmak, mü'minin vefası.
7.
Ey Âşık Turhal, bu aşkı can ile yâd eyle,
Ali'nin davasına, gönülden bir bende eyle.
O'nun rehberliğini tut ki, düşmeyesin asla,
O'nun himmetine er ki, huzuru bulur canın.

Hüseyin TURHAL