İmam Mâlik (Hicret Diyarının Nûru)
1.
O ki Medîne'nin nûru, ilim şehrinin pîri,
Enes'in oğludur O, gönüllerde silinmez kiri.
Mâlik'tir adı dâim, mezhebi kurdu yüce,
Hadisin muhafızıdır, gösterir Hakk'ın diri.
2.
Resûlullah'ın şehrine, aşkla hizmet etti dâim,
Medîne'den ayrılmadı, O'nda buldu dertlere naim.
O'nun mezhebi dâim, Medine ehlinin amelini esas aldı,
Sünnetin ve hadisin ruhunu, eyledi kaim.
3.
Muvatta adında eser, ilmin temel taşı oldu,
Hadisleri topladı, bütün âlemlerden duyuldu.
Hüküm verirken dâim, Resûl'ün izini sürdü,
O'nun ilmiyle İslâm, nice yerlere yayıldı.
4.
Mütevazıydı dâim, huzurla doluydu yüzü,
At binmezdi Medîne'de, Resûl'e saygıydı özü.
Takvasıyla tanındı, nefsine haram etmedi,
O'nun güzel ahlâkı, gönüllerdeki tek sözü.
5.
İmam-ı Âzam'la buluştu, Şâfiî'ye hoca oldu,
İlim zincirinde dâim, O'nunla büyük bir rol oldu.
Her âlim O'nu sevdi, büyüklüğünü tasdik etti,
O'nun rahlesinden geçen, feyzi alıp nurla doldu.
6.
Ya Rab, bize de nasip et, O'nun hadis aşkını,
O'nun takvası gibi, tertemiz bir yakışını.
Medîne'nin kokusunu, O'nun ruhuyla duyalım,
Bu büyük imama bağlılık, mü'min için ışığını.
7.
Ey Âşık Turhal, bu ilahi feyzi anınca,
İmam Mâlik'in yoluna, gönülden bende eyle.
O'nun sünnet aşkını dâim, dilinde zikreyle sen,
O'nun himmetine er ki, Hakk'a yakın olunca.