Hünkâr Hacı Bektaş-ı Velî
1.
Horasan'dan yola çıktı, Anadolu'ya geldi,
Yüreği Ehl-i Beyt aşkı, ilmiyle gönül deldi.
Hünkâr'dır adı dâim, erenlerin serçeşmesi,
O'nun nuruyla aydınlandı, bu koca yeryüzü beldi.
2.
"İlimden gidilmeyen yolun sonu karanlıktır," dedi,
Her sözü hikmet deryası, manayı kalbe yedirdi.
Gönlü engin bir deniz, ne kin ne nefret taşıdı,
Hoşgörüyü, sevgiyi, imanı herkese yedirdi.
3.
"Eline, diline, beline sahip ol" dedi daima,
Dürüstlükle yaşa ki, gönlün huzurla kaynaya.
Bir ol, iri ol, diri ol, yolun erkânı budur,
O'nun öğretileriyle yürü, düşmeyesin hataya.
4.
Ali'nin aşkı O'nda, Hasan ile Hüseyin'in yası,
O'nun nefesiyle coşar, bu Alevî Bektaşî kâsesi.
Yolumuz birdir dedi, maksadımız Hakk'a ermek,
Canlar birdir bizde, silinir gönlün pası.
5.
Erkek dişi sorulmaz, noksanlık eksiklik aranmaz,
Sevgiyle bak herkese, kimseye hor gözle yanılmaz.
O'nun dergâhı açıktır, yedi milletten gelene,
İnsanlık O'nun izinde, asla yoldan ayrılmaz.
6.
Sırrı keramet doludur, ruhu semada gezer,
İman ile kapısını çal, dertlerini o çözer.
O'nun feyziyle coşar, bu Yeniçeri ocağı,
Erenler meydanında, gönül hakkı sana yazar.
7.
Ey Âşık Turhal, bu ilahi sırrı anınca,
Hünkâr'ın yolundan yürü, kalbin huzur bulunca.
O'nun sevgisini dâim, dilinde zikreyle sen,
O'nun himmetine er ki, Hakk'a yakın olunca.