GAZEL-İ ŞERİF

Ey Fahr-i Âlem Mustafâ, aşkınla pervâne bu cân,
Senden midet umar cihân, sensin şifâ-i derde derman.

Yâ Nûr-i Mutlak, cism-i pâk, doğdu cihâna nûrun ile,
Kevn ü mekân hayrân sana, sensin iki âlemde sultân.

Hakk'ın kelâmı sendedir, Rûhu'l-Emîn yoldaşındır,
Eşiğinde secde kılan, sensin Nebîler içinde burhan.

Mi’râc’da yükseldin göğe, sidre’de makâm buldun,
Müjdeler getirdin bize, sensin enbiyâya hümâ-i devran.

Gözden akan her damla yaş, aşkın ile yanar tüter,
Sünnetine tâbi olan, bulur râh-ı hakka fermân.

Sen olmasaydın ey Resûl, açılmazdı sırr-ı âlem,
Var olmasaydı dîdârın, olmazdı ne gök ne de zemân.

Yâ Habîballâh, yâ Şefî', mahşerde ümmetin derdi,
Lütfet o gün yüzümüz ak, sensin ki şefâatte erkan.

Kokun cennet gülüdür, yüzün yüzü Allah nûrudur,
Esmâ-i Hüsnâ nakşolur, dildeki zikrin şâh-ı irfân.

Şemâl-i şerîfin yâd eden, ne gam kalır ne de keder,
Derdimize dermân sensin, sensin bu kalbe tûtî-i lisan.

Şol dem ki Azrâil gelir, ruhum tenimden ayrılır,
Medet eyle yâ Mustafâ, sensin o anda bî-gümân cânan.

Bütün cihan senindir, ey Kâ'be-i rûh-i âşıkân,
Uğruna kurban olsun baş, sensin dâimî cân-ı cânân.

Yüzün görmeden bu TURHAL, hasretinle yandı bitti,
Mevlâ'ya kulluk eden, sensin benim cân defterim.

Hüseyin TURHAL