Fahr-i Cihan (Hz. Muhammed)
1.
Âlemlerin fahr-i O, iki cihanın nuru,
Hakikat pınarından kalbe dökülen duru.
Ezelden ebede dek, O'nunla parlar âlem,
Habibullah'tır ismi, gönlümüzün tek sururu.
2.
Yetim doğdu ama, yetim bırakmadı canı,
O'nun ahlâkı Kur'an, O'nun rehberliği gani.
Ne bir yalan söyledi, ne de bir sözden döndü,
O'nun yoluna giden, bulur cennet mekânı.
3.
Merhamet abidesi, affı deryalar gibi engin,
Taşa tutulsa bile, duası düşmana dengin.
O'nun sevgisi olmadan, imanın tadı olmaz,
O'nun adıyla başlar her iş, gönül olur zengin.
4.
Şefaat Ya Resûlullah der, ümmeti dâim çağırır,
Mahşer günü tek sığınak, O'dur bize yakındır.
Bütün peygamberlerin taçlısı, sonuncusudur O,
O'nun ümmetinden olmak, ne ulvi bir bağdır.
5.
Mirâc’da yükseldi, sidreye ayak bastı,
O makamı görmeyen, gönül nasıl rahat yansı.
O'na selam ve salavat, her dem okunsun diye,
Rabb'in emridir bize, bu bir ibadet yası.
6.
Sünneti O'nun yoludur, bizi Hakk'a ulaştıran,
Her hali ibrettir ki, gönülleri tutuşturan.
O'nun ahlâkını kuşan, O'nun izini sür dâim,
O'nun sevgisiyle dolan, ebedî saadeti araştıran.
7.
Ey Âşık Turhal, bu aşkı kalbinde bil ki,
O Server-i Kâinat'a bağlılığındır delil ki.
Salât ve selâm ile yâd eyle O'nun adını,
O'nun şefaatine er ki, huzuru bulur canın.

Hüseyin TURHAL