Vatandaşın Sabrı Taştı: Deliği Kapatmak İçin Neden Hep Halkın Cebi Hedef Alınıyor?

Ekonomi Yönetiminde Etik Çıkmaz: 'Söğüşlemek' Değil, 'Üretmek' Çözümdür!
Sayın Hazine ve Maliye Bakanı,
Ekonomi politikalarınızla ilgili kamuoyunda oluşan genel hissiyat, maalesef ki derin bir hayal kırıklığı ve büyük bir haksızlık algısıdır. Yapılan zamlar, peş peşe gelen ek vergiler ve artırılan cezalarla vatandaşın zaten kısıtlı olan kazancını hedef almak, bir ekonomik kurtarma operasyonu değil, bütçe deliklerini kapatmaya yönelik kolaycı ve adil olmayan bir yoldur.
Ekonomi biliminin temel kuralı nettir: Sürdürülebilir büyüme ve gelir artışı, üretim, inovasyon ve ihracat temellerine dayanır. Eğer bir devlet, bu doğal ve kalıcı yollarla gelirini artıramıyor, yani kendi kendine yetebilecek ekonomik kapasiteyi oluşturamıyorsa, bu durumun sorumluluğu vatandaşa ek yük getirmekle çözülemez.
Asıl Çözüm Kapısı: Kamudaki İhtişam Perdesi Aralanmalı
Bütçe açığı denilen büyük deliği kapatmanın ilk ve en ahlaki adımı, musluğun kaynağına yönelmek, yani kamu harcamalarındaki israfa, şatafata ve lüks tüketime derhal son vermektir. Devlet katmanlarında sergilenen o ihtişamlı yaşam tarzı, savurganlık ve halkın kaynaklarını 'har vurup harman savurma' pratiği, ekonomik krizin en görünür ve en çok tepki çeken boyutudur.
Ne yazık ki, halkın dilinde bu durum, devleti yönetenlerin başı her sıkıştığında, tıpkı "süslü arvat, hayırsız evlat" misali, kendi konforunu bozmadan tüm faturayı vatandaşa kesmesi olarak yorumlanmaktadır. Bu anlayış, yurttaşın yaşam standardını hiçe sayarak kendi keyfini sürdürme lüksünü koruma çabasından başka bir şey değildir.
Etik Sınır ve Hukuki Karşılığı
Sayın Bakan, bu yöntem, yani devletin mali açığını sürekli olarak vatandaşın cebinden vergi, zam ve ceza adı altında alarak kapatmaya çalışması, etik açıdan kabul edilemez bir noktaya gelmiştir.
Vatandaş, kendi özel hayatında borçlarını ödemek için bir başkasının parasını çalmaya, dolandırıcılık yapmaya kalksa, derhal hukukun gereği yapılır ve "hırsızlık" ya da "dolandırıcılık" suçlamasıyla karşı karşıya kalır. Devletin, yasal yetkilerini kullanarak aynı etkiye sahip eylemleri gerçekleştirmesi, kamu vicdanında büyük bir yara açmaktadır.
Unutulan En Büyük Değer: Kul Hakkı
Makamınızın getirdiği sorumluluk ne olursa olsun, bir emir kulu olmanız dahi, bu politikaların toplumsal sonuçlarını hafifletmez. Halkın alın terini ve geleceğini ipotek altına alan bu yaklaşım, vicdani ve ahlaki olarak zulümdür, ayıptır ve günahtır.
En derin ve en kritik nokta ise, bu uygulamaların doğrudan "kul hakkı" ihlali anlamına gelmesidir. Adil olmayan bir ekonomik yük dağılımı, yoksulun ekmeğini azaltırken zenginin konforunu koruma çabası olarak algılandığı sürece, bu yönetimin hem dünyevi hem de manevi sorumluluğu çok ağırdır.
Ekonominin düzelmesi için yol haritası bellidir: Önce devlet tasarruf edecek, israfı kesecek; sonra üretim ve ihracatı destekleyerek gelirini artıracak; en son çare olarak ve adil bir şekilde vergilendirme yoluna gidecektir. Vatandaşı ilk ve tek çözüm kapısı olarak görmek, ne ekonomiye ne de ahlaka sığar. Bu çarpık düzen, derhal ve kökten değişmelidir.

Hüseyin TURHAL