BÖLÜM 1: Parıltılı Yapraklar Ormanı
Masalımız başlıyor! Lütfen nasıl ilerlediğini söyleyin.
Parıltılı Yapraklar Ormanı, dünyadaki en renkli ve en neşeli yerdi. Sabah güneşi ormana vurduğunda, binlerce yaprak elmas gibi parlar, yeşilden mora, altından pembeye dönerdi. Bu parıltı o kadar güçlüydü ki, ormanda yaşayan hayvanlar geceleri bile yollarını kolayca bulabilirdi.
Ormanın tam kalbinde, diğer devasa ve ışıl ışıl ağaçların arasında, Kiko adında minik bir akçaağaç yaşardı.
Kiko, diğer akçaağaçlara hiç benzemiyordu. Gövdesi sağlamdı, dalları neşeliydi, ama üzerindeki tek bir yaprak... o yaprak parlamıyordu. Yaprağın rengi, diğerlerinin aksine, sıradan, hafif soluk bir yeşildi.
Kiko yaprağına bakıp iç geçiriyordu.
"Ah, keşke ben de parlayabilsem," diye fısıldadı bir sabah.
Yan dalında yaşayan bilge ve yaşlı Parlak Meşe, altın rengi yapraklarını hafifçe hışırdattı. "Neden üzülüyorsun Kiko? Sen sağlıklı ve güçlüsün."
"Ama Parlak Meşe," dedi Kiko, "Herkesin parıltısı var. Karşımdaki Neşe Çam'ın kozalakları bile gümüş gibi ışıldıyor. Benim yaprağım ise... sadece yeşil. Sanki bu ormana ait değilmişim gibi hissediyorum."
O sırada, Kiko'nun yanından tıpkı minik bir fener gibi süzülen bir ateşböceği geçti.