Dingin ve Durgun: Havanın Sessizliği

Havanın dinginliği desek daha doğru olacaktır. Sessizlik, algımızın altında olan ses ve hareket kısıtlılığını imlemektedir daha çok.
Bir anlamda tam sessizlik ve dinginlik de olmayacaktır. Eylemsizlik
prensibinde olan, hareket eden her şeyin durmaksızın bu eylemini
yapacak olması da önemli bir vakıa olmakta. Son haddede olsa olsa
ölüm durumuyla açıklanabilecek bir durum yaşanacaktır.

Yağmur sonrası yayılan koku, mavi gözüken gökyüzünden gözlerimize değmekte olan kısa dalga boylu ışınlar, cırcır böceklerinin
gecenin sessizliğini bozması gibi onlarca başka başka etkenlerle
karşılaşacağız. En durgun dediğimiz gökyüzünde dahi küçücük toz
partiküllerinin burnumuzun dibinde uçuştuklarına şahit olmaktayız. Bizim görüş alanımızın dışında da olsa çöllerden milyonlarca
ton mineralin takviye olarak dünyanın dört bir yanına yayılmasına
ne demeli? İşin ilginç yanı; biz dinlenirken ve uykudayken bütün
bu salınımlar ve hareketlilik gerçekleşmektedir.

Kâinatın, özelde dünyamızın ve atmosferin öyküsünü anlaya
bilmek için insanın kendi oynadığı rolü bilmesi gerekiyor. Biz de
dünya bizim çevremizde dönüyor diye oyalanıp benliğimizi teskin
ededuralım. Zaman ve mekân geçiyor, deriz ama zaman ve mekân
daha çok yerinde dururken gelip geçen olan daha çok biz oluyoruz.
Velhasıl insan da rüzgârlara kapılmış giden bir toz gibi savrulup
duruyor.