Zamanın başlangıcında, Yukarı Mezopotamya’nın topraklarında, Fırat ile Dicle arasındaki verimli ovada kurulan Mitani Krallığı, tanrıların bile gıpta ettiği bir medeniyetti. Mitani halkı, atlarıyla, tanrılarıyla, büyücüleriyle ve gökyüzünü okuyan bilge kâhinleriyle ünlüydü.

Genç prens Şuvarttu, Mitani tahtının tek varisiydi. Halk, onun doğumunda gökyüzünde parlayan kızıl yıldızı görmüştü. Kâhinler, bu çocuğun kaderinde yalnızca krallık değil, tanrıların savaşı da yazılıydı. Ama prensin çocukluğu, sırlarla doluydu. Annesi Hitit asıllıydı, bu yüzden sarayda gizli bir huzursuzluk vardı. Büyücü rahipler onu göz altında tutar, rüyalarını bile izlerdi.

Gizli gizli eğitim gören Şuvarttu, yalnızca savaş sanatlarında değil, Hititçe, Akadca, Sümerce ve hatta Hurri büyülerinde bile ustalaştı. Ama onun en büyük tutkusu, kutsal atlarla konuşabilmekti. Derlerdi ki, Mitani atları sıradan canlılar değil, rüzgârın ve yıldırımların soyundan gelir.

Bir gün, Şuvarttu kutsal dağlardan gelen bir fısıltıyla uyandı: “Uyan! Güneş seni unuttu. Karanlık yaklaşıyor…”