gittiğim her yere çalar saatlerin sabahlara uyandıramadığı derin uykular götürüyorum
bunu en iyi misafirlikte yorulan ve eve gittiğimde uzattıgım ayaklarımdan anlıyorum
koparabilirdim kirazların en kırmızısını
işte şimdi bütün gücümle en yükseğe zıplasam
manavlar kar edecekti
benimle birlikte düşecekti enflasyon



mutluluğun adıdır uçmak
henüz gün doğmadan
gökyüzünün künyesine kazınan
elektrik tellerine konan kuşlara
taş atan küçük çocukların tezidir bu



sana uzun uzun bakmak içindir pencereler
ta ki kaybolana kadar ardında bir binanın
ben hep kendi kendimi uğurladım
zillerini çaldığın kapılardan
en çok bütün uçakları kaçırdığımda evimdin sen
ellerin ellerimde kanatsız uçarken


ciddiye almıyorum kuaförlerin ve makyajların gençleştirdiği yüzleri
akşam haber bültenlerine çıkmaz mesala
o kadarda feci olmaz ölümleri
kimsenin ilgisini çekmez çünkü
doktorların tanısını koyamadığı
hastalıklar
en fazla sigara paketlerinin üzerine yasal uyarı diye yazılırlar



pillerinin bitmemesidir ansızın şaşkınlığımız
çünkü hiç bir saat anlayamaz nasıl akşam olduğunu


biraz utangaç
ve yeterince küstah
hayat bir otobüste büyüğüne yer veriyordu



uyuyan bir güzeldir masumiyet
dünyanın hiç bir yerinde bir daha görülmeyecek
mezarlıklardaki fotoğraflara hayranlıkla bakanlar ordusu
bir daha savaşmamaya yeminler edecek



hatırlarim florasanlar yanar
ve boyu uzadıkça incelir an
konu yaşamak olunca
herkes ders veriyor mars’tan
dünya ölmek için çok müsait
kendinden birşeyler buldukça var olur insan
reçetelere yazdım bu şiiri
okuyunca iyileşecek kanserleriniz