Hani bensiz nefes alamıyordun,
Ne oldu da tez unuttun, kitapsız?
Bir saniye yalnız kalamıyordun,
Ne oldu da tez unuttun, kitapsız?

Başına örterdin güllü leçeği,
Yaralı gönlümün nazlı çiçeği.
Aşkın bir yalanmış, nerde gerçeği?
Ne oldu da tez unuttun, kitapsız?

Dilimde duaydın, gönlümde sevgi,
Hiçe saydım bunca geçen seneyi.
Senden öğrenmiştim “canım” demeyi,
Ne oldu da tez unuttun, kitapsız?

Aşkın kitabını yazdık seninle,
Teninin kokusu hâlâ tenim de.
Sana inat unutacam yeminle,
Ne oldu da tez unuttun, kitapsız?

Diyordun ya, sen olmazsan ölürüm,
Mum dibine ışık vermez, bilirim.
Sanma ki ararım, seni sorarım,
Ne oldu da tez unuttun, kitapsız?

Derman arar idim derdime sende,
Ölürsem istemem kabrime gelme.
Mezarım nerdeyse onu da bilme,
Ne oldu da tez unuttun, kitapsız?

Adımı kalbine yazmıştın hani…
İnanma İsrafil, bu dünya fani.
Güzellik geçici, değil ki bâki…
Ne oldu da tez unuttun, kitapsız?


---

📅 01.01.2025
✍️ İsrafil Bilican