O yıllarda Hava kuvvetlerinin Ulaştırma Birliği KAYSERİ de görevliyim.
Sene 1974 günlerden 19 Temmuz. Saat akşamın 17 si. Birazdan servis otobüsleri gelecek, evlerimize gideceğiz. Bir anons:
“İkinci bir emre kadar mesai uzatılmıştır.”
Anlamıştık. Kıbrıs harekâtı başlamıştı. Sevinçliyiz, meraktayız. İkinci bir anons:
“Görevli personel Savaş Harekât Merkezine.”
Birliklerin savaş Harekât Merkezleri korunaklı neredeyse yerin altında her türlü iletişim donanımları yapılmış savaşın seyrinin takip edildiği yerlerdir. Teftişlerde tatbikat yapıldığından görevlerimizi biliyoruz. Personel şube müdürüyle beraber benim de görevim var. Gece yarısına doğru Savaş Harekât Merkezine adının Sami AKBULUT olduğunu öğrendiğimiz bir komando yüzbaşı geldi. Hepimizle tek tek vedalaştı helalleşti. O yüzbaşının görevi indirme yapılacak komandolara işaretleme yapmaktı. Sami yüzbaşıyı küçük bir uçak Kıbrıs’a indirdi. Savaş Harekât Merkezine ilk gelen haber:

“Yüzbaşı Sami AKBULUT görevini yaptıktan sonra uçaksavar mermisiyle şehit olmuştur.”

ŞEHİTLER panosuna ismini yazmak zorundaydım.
O harekâtın kayıtlara geçen ilk şehididir Sami yüzbaşı. İstanbul da onun adı verilmiş bir yolcu vapuru vardır.

Dışarı çıktık.
Birliğin uçakları kalkışa hazır pistte dizilmişlerdi. Her birisi avını kapmaya hazırlanan birer kartaldı sanki. Komando birliğinden gelen askerler sırtlarında paraşüt, ellerinde silahları ve ağır mühimmatlarıyla uçaklara bindiler. Dualar okundu:
“ Ölürseniz şehit, kalırsanız gazi...”
Gözyaşlarımız sel oldu. C-47, C-160, C-130 uçakları taşıdıkları koç yiğitlerle Kıbrıs’a doğru havalandılar.