YORGUNUM
Oturur oturmaz evlat karşıma
Aşktan yana sual sorma yorgunum
Kabuk tutmuş yaraları kaşıma
Dur üstüme fazla varma yorgunum

Aşk yüzünden oldum be-çare naçar
Zannettim zamanla hevesi geçer
Deli gönül hala onu yar seçer
Aciz bir ihtiyar görme yoğunum

Söz mü geçti kalbe gençlik çağında
Dolaştı dururdu sevda bağında
Ödülü od oldu, aşk ocağında
Geçmişi yüzüme vurma yorgunum

Bırak kaldırma dert atını şaha
İnancın olsun ki yüce Allah'a
Konuşmaya yoktur mecalim daha
Zorlayıp kalbimi kırma yorgunum

Bana hak verirdin görseydin onu
Karıştırıp durma sürekli dünü
Yeter artık burda kapansın konu
Bitir derdi derde karma yorgunum

Su gibi yönümü bulup akamam
Ölsem de bir başka yâre bakamam
Derine dalarsak daha çıkamam
Böyle mevzulara girme yorgunum

Gönül yaptığını bilmiyor hata
Bahane arıyor birine çata
Konuşarak öyle şaka şamata
Beni makaraya sarma yorgunum

Sorma neyin nesi nedir ki adı
Gene de rahmetle anılsın yadı
Gönlümün mahşere kaldı Muradı
Hayat yordu sende yorma yorgunum

MURAT MERAL