Bir zamanlar, Renkler Vadisi adında rengârenk çiçeklerle dolu, masmavi gökyüzünün altında bir yer varmış. Bu vadi, büyülü bir yer olarak bilinir ve herkesin hayalini gerçekleştirebileceği bir sır saklarmış. Ancak bu sırrı öğrenmek için cesaret, sabır ve temiz bir kalp gerekirmiş.

Bir gün, küçük bir kız çocuğu olan Elif, annesinin anlattığı masallardan etkilenerek Renkler Vadisi'ni bulmaya karar vermiş. Elif’in en büyük hayali, gökyüzünde uçabilmekmiş. Kuşların özgürce süzüldüğünü izlerken hep içinden, "Keşke ben de uçabilsem," diye geçirirmiş.

Elif, bir sabah erkenden yola çıkmış. Yanına sadece bir parça ekmek, biraz su ve en sevdiği oyuncak ayısını almış. Ormanın derinliklerine doğru yürürken yolunu kaybetmiş gibi hissetmiş ama içindeki umut onu hep ileriye götürmüş.

Yolda yaşlı bir kaplumbağa ile karşılaşmış. Kaplumbağa ona, "Nereye gidiyorsun küçük kız?" diye sormuş.

"Renkler Vadisi'ni arıyorum," demiş Elif. "Orada hayallerim gerçek olacakmış."

Kaplumbağa gülümsemiş ve yavaşça, "O zaman doğru yoldasın. Ama unutma, vadinin sırrını öğrenmek için kalbinin temiz olması gerek," demiş.

Elif teşekkür edip yoluna devam etmiş. Bir süre sonra bir dereye varmış. Dereyi geçmek için yardım ararken bir kurbağa zıplayarak yanına gelmiş.

"Yardım mı lazım?" diye sormuş kurbağa.

"Evet," demiş Elif. "Bu dereden nasıl geçeceğimi bilmiyorum."

Kurbağa ona bir taş köprüyü göstermiş ve "Hayallerine ulaşmak için sadece cesur olman gerekiyor," demiş.

Elif kurbağaya teşekkür edip köprüyü geçmiş. Yolculuğu boyunca birçok hayvanla karşılaşmış; her biri ona küçük ama önemli dersler öğretmiş. Bir tavşandan sabırlı olmayı, bir sincaptan paylaşmayı ve bir baykuştan bilgelikle hareket etmeyi öğrenmiş.

Sonunda Renkler Vadisi'ne ulaşmış. Vadi o kadar güzelmiş ki Elif gözlerine inanamamış. Çiçekler rüzgârla dans ediyor, kuşlar neşeyle şarkı söylüyormuş. Vadinin tam ortasında, altın kocaman bir ağacın altında zümrüt renginde parlayan bir ayna varmış.

Elif aynanın karşısına geçip içinden dileğini dilemiş: "Gökyüzünde uçmak istiyorum."

Tam o anda hafif bir rüzgâr esmiş ve Elif kendini yavaşça havalanırken bulmuş! Kuşlar gibi özgürce süzülüyor, bulutların arasında dans ediyormuş. Kalbi mutlulukla dolmuş.

Vadiden ayrılmadan önce zümrüt renginde parlayan aynanın yanına geri dönmüş ve teşekkür etmiş. Zümrüt renkli ona fısıldamış: "Her umut, gerçekleşecek bir düş bulur. Ama unutma, bu vadinin sırrını sadece paylaşmayı bilenler öğrenebilir."

Elif o günden sonra Renkler Vadisi'nin sırrını ve hayalini gerçekleştirme hikâyesini herkesle paylaşmış. Böylece Renkler Vadisi, umut taşıyan herkesin yolunu aydınlatmaya devam etmiş.

Ve Elif, artık sadece hayal kuran değil, hayallerine ulaşan küçük bir kahraman olmuş.

28.01.2025 Ankara
Durmuş Ali ÖZBEK
Eğitimci Yazar
Kültür Bakanlığı Halk Şairi