Bir zamanlar bir çoban yaşarmış. Çoban, koyunlarıyla birlikte dağlarda dolaşır, onların güvenliğinden sorumlu olurmuş. Yanında ise sadık köpeği bulunurmuş. Bu köpek, çobanın en büyük yardımcısıymış; sürüyü korur, kaybolan koyunları bulur ve çobanın yalnızlığını paylaşırmış.

Bir gün çoban, koyunlarını otlatırken çok uzaklardan bir grup atlı görmüş. Atlılar yaklaştığında, çoban onların padişahın adamları olduğunu fark etmiş. Padişah da yanlarındaymış. Çoban heyecanlanmış ama aynı zamanda biraz da korkmuş. “Padişah neden buraya gelmiş olabilir?” demiş kendi kendine.

Padişah çobana yaklaşmış ve ona, "Ey çoban! Senin sadık bir köpeğin olduğunu duydum. Onu görmek isterim," demiş.

Çoban hemen köpeğini çağırmış. Köpek, padişahın önünde sessizce durmuş. Padişah köpeği dikkatlice incelemiş ve çobana dönerek, "Bu köpek gerçekten çok sadık görünüyor. Ama sadakatin gerçek anlamını bilip bilmediğini görmek istiyorum." demiş.

Padişah, çobandan köpeğini çadırın kapısına asmasını emretmiş. Çoban şaşkına dönmüş. Böyle bir şey yapmayı asla istemezmiş. Ancak padişahın emrine karşı gelmek de büyük bir suçmuş. Çoban çaresizce köpeğine bakmış. Köpek, sanki çobanın ne düşündüğünü anlıyormuş gibi sessizce ona bakmaya devam etmiş.

Çoban sonunda padişaha dönüp; "Padişahım, sadakat yalnızca bir sınavla ölçülemez. Bu köpek bana yıllardır hizmet etti, beni korudu ve bana yoldaş oldu. Sizin sözünüze uymamanın cezasını bilirim ama onun sadakatini sorgulamak için böyle bir şey yapamam." demiş.

Padişah bu cevabı duyduğunda gülümsemiş; "İşte bu! Sadakat sadece köpeğin değil, sahibinin de kalbindedir. Senin bu cevabın, hem köpeğin hem de senin sadakatinizi kanıtladı." demiş.

Padişah, çobana ödül olarak içi altın dolu bir kese verip yoluna devam etmiş.

Çoban ise köpeğine sarılarak, onun ne kadar değerli olduğunu bir kez daha anlamış. O günden sonra çoban ile köpeği, daha da güçlü bir bağ ile yaşamaya devam etmişler.

08.01.2025 Ankara
Durmuş Ali ÖZBEK
Eğitimci Yazar
Kültür Bakanlığı Halk Şairi