Sevmek birbirine değil, birlikte aynı noktaya bakmaktır. exupery
Büyülü Masallar Diyarı ( çocuk öykü kitabı) Hüseyin TURHAL
Büyülü Masallar Diyarı’na Hoş Geldiniz! Güneşin en parlak gülümsediği yerlerde, denizin en derin ve en renkli sularında, en sessiz ormanın kalbinde... İşte tam buralarda, senin için bir sır saklı. B...
8. Bölüm

5. Kusursuz Olmak İsteyen Tohum: Düzenbaz

8 Okuyucu
0 Beğeni
0 Yorum
5. Kusursuz Olmak İsteyen Tohum: Düzenbaz 🌱
📦 Kutudaki Kusursuz Dünya
Bir bahçıvanın kulübesinde, sedir ağacından yapılmış küçük bir kutu vardı. Bu kutu, gelecek yazın en güzel ayçiçeklerinin tohumlarıyla doluydu. Tohumların arasında biri vardı ki, hayatındaki en önemli şey mükemmel düzen ve kusursuzluktu. Adı Düzenbaz’dı.
Düzenbaz, kendisi gibi ince, uzun ve simetrik olan diğer tohumlarla yan yana, kusursuz bir sıraya dizilmişti. Ama hemen yanlarında, yuvarlak ve şişman olan Fıçı ile yamuk ve tuhaf şekilli olan Kıvrık duruyordu.
"Fıçı, Kıvrık!" diye huysuzlanırdı Düzenbaz. "Lütfen biraz kenara kayın. Sıramızı bozuyorsunuz. Bizim görevimiz düzenli durmak ve güzel görünmek."
Fıçı, yuvarlanarak omuz silkerdi. "Ama Düzenbaz, biz sadece tohumuz. Önemli olan içimizdeki büyüme arzusu, dışımızdaki şekil değil."
Kıvrık ise sadece gülerdi. "Düzenbaz, hayatın kendisi biraz yamuk ve eğridir. Buna alışmalısın!"
Düzenbaz, onları dinlemez, inatla kutunun içinde düzgün durmaya çalışırdı. Dışarıdaki dünya ne kadar düzensiz ve karmaşık olursa olsun, Düzenbaz’ın küçük kutusu onun kusursuzluğunun kalesiydi.
🌳 Büyük Kaos: Dışarıdaki Dünya
Bir bahar sabahı, kulübenin kapısı açıldı. Bahçıvan, elinde parlak bir kürekle kutuyu aldı. Düzenbaz ve diğer tohumlar büyük bir heyecan ve biraz da korku içindeydi. Büyüme zamanı gelmişti!
Bahçıvan, kutuyu salladı. Küt! Küt!
Düzenbaz, o anda dehşetle gördü ki, kutudaki mükemmel sırası bozulmuştu! Fıçı yuvarlandı, Kıvrık yana eğildi ve hepsi birbirine karıştı.
Ardından Bahçıvan, tohumları toprağa serpmeye başladı. Düzenbaz’ın gözüne çarpan ilk şey, dışarıdaki dünyanın ne kadar düzensiz olduğuydu: Toprak, yumuşak ama topak topaktı; solucanlar kıvrım kıvrım dans ediyordu ve her yerde düzensiz otlar uzuyordu.
Düzenbaz, toprağa düştüğünde, kendini dik ve düzgün tutmaya çalıştı. Ancak toprak yumuşaktı ve Düzenbaz yuvarlandı. Sonunda durduğu yerde, yukarıdan gelen güneş ışığını kesen, uzun, dikenli ve inatçı bir otun hemen dibine düşmüştü.
"Hayır!" diye fısıldadı Düzenbaz. "Bu adil değil! Ben mükemmel bir şekilde dik durmalıydım!"
Diğer tohumlar, toprağın onlara verdiği şekle uyum sağlamışlardı. Fıçı, yuvarlaklığı sayesinde nemli toprağın içine iyice gömüldü. Kıvrık ise yamuk şeklini kullanarak taşların ve küçük köklerin arasından rahatça yol buldu. Hızla filizlenmeye başladılar.
Ama Düzenbaz, dikenli otun dibinde kalmıştı. Işık yoktu, kök salacak düzgün bir yer yoktu. Düzenbaz, inatla kendini dik tutmaya çalıştıkça, dikenler ona batıyor ve onu engelliyordu. Mükemmel olma arzusu, onu büyümekten alıkoyuyordu.
💖 Kıvrık’ın Yardımı
Günler geçtikçe, Düzenbaz umutsuzluğa kapıldı. Diğerleri büyüyordu, o ise sadece soluyordu.
Tam o sırada, toprağın altından, Düzenbaz’a doğru bir titreşim hissetti. Bu, esnek ve yamuk olan Kıvrık Tohum'un yeni kökleriydi! Kıvrık, bir solucan gibi toprağın altındaki engellerin etrafından dolanarak, zorlu yolu aşmış ve Düzenbaz’a doğru bir tünel açmıştı.
Kıvrık’ın kökünden gelen minik ses şöyle fısıldadı: "Bırak gitsin, Düzenbaz. Bırak vücudun toprağın sana verdiği şekle uyum sağlasın. Yamuk olmaktan korkma. Zor yerlerde ilerlemek için bazen kıvrılman gerekir."
Düzenbaz, ilk başta direndi. Ama sonra, pes etti. Mükemmel duruşunu bıraktı ve vücudunu gevşetti. Toprağın onu sarmasına izin verdi. Kıvrık'ın açtığı yoldan, yamuk bir şekilde ilerledi.
Mükemmel olmaktan vazgeçtiği an, büyüme başladı.
☀️ Esnekliğin Işığı
Çok geçmeden, Düzenbaz toprağın yüzeyine çıktı. Artık o ince, kırılgan tohum değildi; güçlü, genç bir fidandı.
Büyüdükçe, hayat ona bir ders daha verdi: Dikenli otun etrafında büyümek zorunda kaldığı için, güneşe ulaşmak için gövdesini biraz eğmişti.
Yaz geldiğinde, Düzenbaz ormanın en uzun boylu, en görkemli ayçiçeği oldu. Ama diğerleri gibi dümdüz değil, hafifçe kıvrık bir gövdesi vardı. Bu kıvrım, onun esnekliğinin ve yaşadığı mücadelenin simgesiydi.
Düzenbaz, artık Fıçı ve Kıvrık ile birlikte olmaktan çok memnundu. Mükemmel olmaya çalışmak yerine, olduğu gibi olmayı öğrenmişti. Ve anlamıştı ki, hayatın getirdiği düzensizlikler, bazen en güzel çiçeklerin büyümesi için en iyi ortamı yaratırdı.
Yorum Yapın
Yorum yapabilmeniz için üye olmalısınız.
Yorumlar
© 2025 Copyright Edebiyat Defteri
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.

Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
ÜYELİK GİRİŞİ

ÜYELİK GİRİŞİ

KAYIT OL