3. AYET: SENİ ANLATAMADIĞIM YERLER

Ben seni kelimelere sığdıramadığım yerlerden sevdim.
Cümlelerin kambur kaldığı,
düşüncelerimin duvara çarpıp geri döndüğü,
dilimin kifayetsiz kaldığı o yerlerden…
Bir insanı anlatamamak kadar derin bir sahiplenme yokmuş meğer.
Sana dair her şeyi bildiğimi sandığım günlerde
bilemediğim bir şey vardı:
Senin sessizliğin.
En yaralı, en kırgın, en “beni saklayan” yerin orasıydı.
Ben o sessizliğe girdiğimde
bir kadının sustuğunda aslında en çok konuştuğunu öğrendim.
Senin susuşların vardı;
biri “yakınımda kal” der,
biri “beni anla” diye fısıldar,
biri de “sadece sarıl, geçer” diye yalvarırdı.
Ama hepsinin altında tek bir gerçek yatardı:
Kalbini herkese açmayan bir kadın,
sevdiği adama dünyasını bırakır.
Ben seni öyle yerlerde buldum ki;
kimsenin görmediği köşelerde saklanmış kırgınlıkların vardı.
Çocukluğundan kalan ağırlıklar,
büyüyünce taşımayı öğrendiğin sus payların,
bir kadının kendi kendine iyileştirdiği yaralar…
Dünya seni hep güçlü sanmış,
ama ben o gücün arkasındaki savaşı gördüm.
Bazen sana anlatamadığım bir özlemle uyandım,
bazen sana yetişemediğim bir duala uyudum.
Dili olmayan duygularım vardı sana dair;
beni aciz bırakan, erkekliğimi terbiye eden.
Seni sevmenin bir sınav olduğunu o gün anladım:
Bir kadını anlamaya çalışmak değilmiş mesele,
ona layık olabilmekmiş.
Ben senden sonra
örnek verilen cümlelere değil,
yüreğimde yankılanan sessizliğe inandım.
Bir kadın “Anlatamıyorum” dediğinde
o çoktan anlatmıştır—
ama herkes duyamaz.
Ben duydum.
Ellerin titremeden, gözlerin korkmadan söyleyemezdi bunu.
Ben o titremeyi gördüm,
o korkuyu sevdim,
o cesarete aşık oldum.
Sana söyleyemediğim yerlerde büyüdü aşkım.
Kelimelerim yetmedi, nefesim yetmedi…
Yetmedi ama içimde çağlayan bir şey vardı:
“Ben buradayım.
Susarsan dinlerim,
konuşursan taşırım,
düşersen tutarım.”
Seni anlatamadığım her yer
bana seni “daha çok” öğretti.
Belki bu yüzden
ne kadar anlatsam hep eksik kalıyorsun…
çünkü sen bir cümle değilsin,
bütün bir kitap gibisin—
okudukça değişen,
değiştikçe bana benzeyen.
Aşkın tefsirine yeni bir ayet daha ekliyorum:
“Bir kadın anlatılamıyorsa,
adam onu kalbinde taşıyordur.”