Güvercinin pisliği ne kokar ne bulaşır,
Dinsiz peygamber olsa, asasıyla dalaşır.

Korkak bin defa ölür, yiğit olan bir defa;
Adın çıkar soysuza, süremezsin hiç sefa.

Tarlada izin olsun, sofrada yüzün olur;
Erkenden yol alanlar tez vakit düzü bulur.

İstiyorsan bal çörek, al eline bel kürek;
Yalanı savunup da boşa sallama kürek.

Arsız avrat, asi at; biri boşa, biri sat,
Komşun iyi çıkmazsa bütün işlerin kesat.

Deveyi besliyorsan, kapın büyük olmalı;
İtin cinsi fark etmez, eve sadık olmalı.

Bak, çeşmenin başında uyuz keçi su içer;
Daha söze girmeden yoldan karşıya geçer.

Pancarı görüyorsun, dibini görmüyorsun;
“Yaz, kış ne yerim?” diye hiç hayal kurmuyorsun.

Baş başa gelmeyince taş yerinden oynamaz;
Alnından ter dökmezsen helal aşın kaynamaz.

Âlim kocar, koç olur; cahil kocar, hiç olur;
Aklını kullanmazsan geçinmesi güç olur.

Ata malı mal olmaz, kendin kazanmadıkça;
Öldüm deyip gezersin, sala uzanmadıkça.

Bir deriden iki post, haramiden dost çıkmaz;
Doğru duvar örersen, düşmanın taşı yıkmaz.

“Ben ağayım, sen ağa”; inekleri kim sağa?
Böyle dik başlı olma, bizi sürerler dağa.

Dağlar yüce olsa da yol dağ üstünden geçer;
Niyet halis olursa doğruluk öne geçer.

El yarası onulur, dil yarası onulmaz;
Alçak hükümdar olsa, mert yerine konulmaz.

Gelin ata biner de, “Ya nasip, kısmet!” dermiş;
Akla zarar sözlere kimlerin aklı ermiş?

30.10.2025
NEVİN ALCAN