Roman Giriş Açıklaması
AŞKIN KANATLARINDA: Bir Yunus Hikayesi
13. yüzyıl Anadolu'su. Toprak çatlaktı, gök suskundu. Kıtlık, sadece tarlaları değil, insanların ruhunu da kurutuyordu.
Biçare Yunus, sıradan bir çiftçiydi. Köyünü kurtarmak için, sırtında bir avuç alıçla yollara düştü ve Horasan erenlerinden Hacı Bektaş-ı Veli'nin kapısına dayandı. O’ndan istediği tek şey, ailesini doyuracak bir çuval buğday idi.
Ancak Hünkâr’ın sorusu, Yunus’un hayatını kökünden değiştirdi:
"Buğday mı istersin, yoksa Nefes mi?"
Maddi açlığın çaresizliğiyle buğdayı seçen Yunus, kısa süre sonra hayatının en büyük hatasını yaptığını anladı. Pişmanlık, onu buğday çuvallarını bırakıp, manevi arayışın yollarına, Taptuk Emre’nin sapa dergâhına sürükledi.
Bu, bir dervişin 40 yıl sürecek çile yolculuğuydu: Dağdan sadece düz odun getirme göreviyle nefsini yontacak, benliğini eritecekti. Yunus, eğri odunları düzelterek aslında kendi içindeki eğrilikleri törpülüyordu.
"Yunus bir odun idi, yandı oldu kül."
Nihayet, Taptuk Emre’den aldığı "Nefes" ile dili çözüldü ve Anadolu’nun en büyük Aşk Ozanı doğdu. Şiirleri, saray dilini değil, halkın gönül dilini konuştu. O, kelamıyla sadece İlahi Aşk’ı değil, dünyanın geçiciliğini ve insanın fâniliğini haykırdı:
"Aşkın aldı benden beni, bana Seni gerek Seni."
Bu roman; bir çiftçinin nefsini nasıl terbiye ettiğinin, buğdayı bırakıp Nefes’i seçişinin ve sade kelimelerle bütün bir millete nasıl derman olduğunun destanıdır.
Yunus Emre, bir efsane değil, Aşkın Kanatlarında uçan bir hakikat yolcusuydu.